Siyahların kurtuluşunda yadsınamaz bir öneme sahip olan Juneteenth kutlamaları, esasında çok daha büyük bir resmin küçük bir parçasıdır. Bu yıl bu önemli dönüm noktasını onurlandırmak amacıyla Airbnb'nin siyahi çalışan kaynak grubu Black@ olarak, küresel siyahi topluluğumuzun baskıya karşı mücadelesinin, nesillerdir süregelen savaşların ve kolektif zaferlerimizin kapsamlı hikâyesinin bir bölümünü anlatmak istedik.

Arkadaşımız Carvell Wallace, dünyadaki bir dizi siyahi ayaklanmanın profilini çıkarmak, ayrıca bu ayaklanmaların bilinç ve anlayıştaki büyük toplumsal değişimler açısından nasıl bir katalizör görevi gördüğünü göstermek üzere bir yazı kaleme aldı. Bu yazıyı derlediği için çok heyecanlıyız. Bu yazıyla beraber yeni bilgiler edineceğinizi ve bilginizi genişletmeye devam etmenin yanı sıra siyahi toplulukları desteklemek için kendi gücünüzü kullanma kararlılığı göstereceğinizi umarız. Eşit bir dünya için verilen ve hâlâ devam eden bu mücadelede herkese yer var. Sizin de yeriniz var, bundan emin olabilirsiniz.

Bu makalenin alt kısmında, aidiyet konusunda görüşlerini paylaşan bir Airbnb Ev Sahipleri Danışma Kurulu üyesinin profil bağlantısının yanı sıra tüm dünyadaki yerel toplulukların gözünden siyahların tarihine odaklanan ev sahiplerinin sundukları deneyimlerin bir listesini bulabilirsiniz.

Dayanışmaya devam etme umuduyla,
Black@Airbnb

Hepimiz, ait olma arzusu duyarız. Güvende olmak, sevilmek, önemsenmek isteriz. Bir evimiz olduğunu hissetmek isteriz. 1789 Fransız Devrimi sonrasında ilan edilen 17 maddelik İnsan Hakları Bildirgesi'yle taçlanmış olan bu arzu, evrensel ve zamansızdır. Bildirgenin 2. maddesine göre, "Bunlar özgürlük, mülkiyet, güvenlik ve baskıya karşı direnme hakkıdır." Her insanın baskıya direnme hakkına sahip olduğu fikri elbette 1789 yılında ortaya çıkmadı ancak Fransız devrimcilerinin yapmaya çalıştığı gibi, bu hakkın küresel düzeyde benimsenmesi davasında ısrar edilmesi yeni bir şeydi.

Bu belgeyle ortaya konan tüm iyi niyetlere rağmen, şu anda dünyadaki birçok insan günlük hayatında, baskıya direnme hakkının aslında korunmadığı gerçeğiyle karşı karşıya. Haksız muameleye karşı ayaklananlar sık sık devlet destekli şiddete ve kanlı müdahalelere maruz kalıyor. Gücün doğası gereği, ona sahip olanlar genellikle onu paylaşmak istemezler. Güce sahip olmayanlar ise onu ancak zor kullanarak elde edebilirler. Kendisi de eskiden köle olan, kölelik karşıtı Frederick Douglass'ın kısaca ifade ettiği gibi: "Güç, herhangi bir talep olmadan kendinden asla ödün vermez. Hiçbir zaman vermemiştir ve hiçbir zaman da vermeyecek."

Geçtiğimiz yıllarda ABD, kendi vatandaşlarının baskıya karşı sokaklara döküldüğüne tanık oldu. 2020 yazında yapılan anketlerde, George Floyd'un aynı yıl 25 Mayıs günü polis tarafından öldürülmesinin ardından 15 ila 26 milyon kişinin protestolara katıldığı ve bunun yakın Amerikan tarihinin en büyük protestolarından biri olduğu görüldü (Kaynak: Kaiser Family Foundation, Civis Analytics, N.O.R.C., Pew).

Floyd, hiçbir suçtan hüküm giymemesine rağmen polis tarafından vurulan veya boğularak öldürülen çok sayıda silahsız siyahın sonuncusuydu. Bu ölümlere halkın sert tepkisi (ve onlara sıklıkla eşlik eden cep telefonundan çekilmiş görüntüler), polis şiddetine direnmek ve polis kuvvetlerinin toplumla etkileşim şeklini kökten değiştirmek için küresel bir hareketin doğmak üzere olduğunu ortaya koydu.

Bu hareket, birçok insanın kanunsuz, düzensiz ve hatta şiddetli olarak değerlendirebileceği eylemlerle devam ediyor. Ateşe verme, yağmalama ve mülke zarar verme, insanların baskıcı olarak gördüğü sisteme karşı direnişin tartışmalı bir yönü hâline geldi ve birçok kişi bu taktikleri sorgulamaya başladı. Şöyle düşünebilirler: "Amacınıza katılıyorum ama yöntemleri kabul etmiyorum." Bu direniş eylemlerini dürtüsel, geri tepen nitelikte veya plansız olarak görmek kolay bir çıkarımdır. Ancak sosyal değişimin küresel tarihi bize tamamen farklı bir hikâye anlatıyor.

Şiddetli bir direniş, anlamlı sosyal değişimin elde edilmesinin birincil yollarından biridir ve her zaman öyle olmuştur. Sparta Ayaklanmaları'ndan Amerikan Devrimi'ne kadar, baskı gören insanlar özgürlüklerini zaman zaman rica ederek değil, baskı erkine meydan okuyarak kazanmışlardır. Basitçe söylemek gerekirse, meydan okumadan aidiyeti savunmak mümkün değildir.

Black Lives Matter (Siyahların Yaşamı Önemlidir) hareketi sadece güncel bir siyasi olaydan çok daha fazlasıdır. Bu, ezilenlerin adil ve eşit muamele ve temel insan haklarına erişim talep etmek için yüzyıllardır sürdürdükleri geleneğin bir parçasıdır. İstismar, adaletsizlik ve vahşet varsa hepimizin ait olabileceği daha iyi, daha güvenli bir dünya hayali kuranların ve böyle bir dünyada var olmamız için savaşmayı amaç edinenlerin direnişi de olacaktır. Yazar, devrimci ve aktivist Angela Davis'in çok net bir şekilde ifade ettiği gibi: Özgürlük daimî bir mücadeledir.